Wednesday, January 4, 2017

කුළ ගෙට යනතුරු දියනියකට හෙටක්







වැලි පොල් කටු ගෙන 
මිදුලේ තනියම 
බත් ඉව්වා නුඹ 
මවක වෙලා
බෝනික්කා ගෙන 
වෙද ගෙදරට 
හඬමින් දිව්වා 
පියකු වෙලා
කෝටුව අරගෙන 
කවි ගී කිව්වා 
තනියම ටීචර් 
කෙනකු වෙලා
සුරතල් දෝණිය 
අපටත් නොදැනීම 
අද මහ ලොකු 
ගැහැණියක වෙලා
නුඹේ යොවුන් සිත 
පාට සිහිනවල 
රහසින් වත් නැත 
සැරි සැරුවේ
සුවඳට දිව එන 
මත් බමරුන් දෙස 
නුඹ නැහැ 
හොරැහින් වත් බැලුවේ
දොසක් අහන්නට 
දෙමවුපියන් හට 
දුවේ ඉඩක් නැහැ 
නුඹ තැබුවේ
කිරුළක් නැතුවත් 
නුඹ හින්දා මම 
රැජිනක් වූවා අද





1 comment: