කුළ ගෙට යනතුරු දියනියකට හෙටක්

වැලි පොල් කටු ගෙන 

මිදුලේ තනියම 

බත් ඉව්වා නුඹ 

මවක වෙලා

බෝනික්කා ගෙන 

වෙද ගෙදරට 

හඬමින් දිව්වා 

පියකු වෙලා

කෝටුව අරගෙන 

කවි ගී කිව්වා 

තනියම ටීචර් 

කෙනකු වෙලා

සුරතල් දෝණිය 

අපටත් නොදැනීම 

අද මහ ලොකු 

ගැහැණියක වෙලා

නුඹේ යොවුන් සිත 

පාට සිහිනවල 

රහසින් වත් නැත 

සැරි සැරුවේ

සුවඳට දිව එන 

මත් බමරුන් දෙස 

නුඹ නැහැ 

හොරැහින් වත් බැලුවේ

දොසක් අහන්නට 

දෙමවුපියන් හට 

දුවේ ඉඩක් නැහැ 

නුඹ තැබුවේ

කිරුළක් නැතුවත් 

නුඹ හින්දා මම 

රැජිනක් වූවා අද