Monday, June 26, 2017

මොනවද මේ ICE- වසර තුනෙන් කනත්තට නොමිලේ ටිකට්







ලොව භයානකම මත්ද්‍රව්‍යය දැන් ශ්‍රී ලංකාවෙත්
ඇබ්බැහි වූ අයට අවුරුදු තුනකින් නොමිලේම කනත්තට ටිකට්‌ එකක්‌
මේ රටේ ICE ඉතිහාසය අවුරුදු 20 කටත් වැඩියි


ඇහෙන දකින හැම ප්‍රශ්නයකදීම "ඔළුව වැල්ලේ හංගා ගන්නා රජයේ පැස්‌බරා ප්‍රතිපත්තියත්, ඒ හැමදේටම ලැඡ්ජා නැතුව නකුට වනා නොදිටිමි ස්‌වාමීනි, නොඇසුණි ස්‌වාමීනි" කියන නිලධාරි පැළැන්තිය නිසාත් මේ සියල්ල දෙසම ඇටිකෙහෙල් කෑ උගුඩුවා මෙන් නිහඬව බලා සිටින සිරි ලංකා පොදු ජනයා නිසාත් අපේ රට අද මිහිපිට අපායක්‌ වී ඇත. අද මේ රටේ සිදුවන අපරාධ ගැන කියනවාට වඩා සිදු නොවන අපරාධ ගැන කීම අපහසුය. කවුරුන් මොනවා කීවද මෙම ධර්මද්වීපය අද මත්ද්‍රව්‍යවලින් කප් ගසා අවසන්ය. ලෝකයේ භයානකම මත්ද්‍රව්‍ය වන CYISTAL METH නැති නම් ICE ලංකාවෙන් හමුවන්නේ එබැවිනි.
CRYSTEL, METH, TINA, CHRISSY, SPEED ආදී බොහෝමයක්‌ වීදි නම් රැසක්‌ ඇති CRYSTAL METH වල ලෝක ප්‍රසිද්ධ වීදි නම ICE හා GLASS ය. මේ රටේ බොහෝ දෙනෙක්‌ භාවිත කරන්නේ ICE කියාය. CRYSTAL METH යනු CRYSTAL METHAMPHETAMINE යන්නේ කෙටි නාමයයි. කැට හෝ කුඩු ලෙස ඇති. මේවා දුඹුරු, කහ දුඹුරු, තැඹිලි, නිල් හා රෝස වැනි පැහැයන්ගෙන් ලබාගත හැකිය. ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ කැට නොව කුඩුය. අලුත්කඩේ උසාවිය අසල පැල්පත් වතුවලින්, දෙමටගොඩ, කැලණිය පැත්තෙ වතුවලින් මාලිගාවත්ත, මාදම්පෙ, පෑලියගොඩ, මට්‌ටක්‌කුලිය, මෝදර, වත්තල, ඇලකන්ද, වැල්ලවත්ත, බම්බලපිටිය, බොරැල්ල, මැගසින් පාරෙන්, ගාල්ල, හික්‌කඩුව, රත්නපුර, පැල්මඩුල්ල වැනි ප්‍රදේශවලින් ICE ලබාගත හැකිය.
ICE වල මිල පළාතෙන් පළාතට වෙනස්‌ වේ. කැටයක (යම් ප්‍රමාණයක මත්ද්‍රව්‍ය දැමූ පැකට්‌ටුවක්‌) මිල 1000, 2000 සිට 15,000 20,000 දක්‌වා දොaලනය විය හැකිය. ලෝකයේ ICE වල මිල ගණන් දුටු විට මෙම මිල ගණන් තීරණය වන්නේ කෙසේ දැයි පුදුම සිතේ. උදාහරණයක්‌ ලෙස ඔස්‌ටේ්‍රලියාවේ ICE ග්‍රෑම් 1 ක්‌ ඇමරිකන් ඩොලර් 64.1 කි. චීනයේ ඇමරිකන් ඩොලර් 72 කි. එංගලන්තයේ එය ඇමරිකන් ඩොලර් 500 කි. ඇමරිකන් ඩොලර් එකක්‌ ලංකාවේ මුදලින් අවමය රුපියල් 120 ලෙස ගත්තත් ලංකාවේදී ICE මේ තරම් ලාභ වීම ඇත්තෙන්ම අරුමයකි.
ICE එක්‌ එක්‌ ලෙසින් භාවිත කළ හැකිය. ඇඟට එන්නත් කිරීම, දුම් ලෙස ආඝ්‍රාණය කිරීම සහ ලංකාවේ එතරම් ප්‍රචලිත නැතත් බ්ලේඩ් එකකින් ශරීරය තුවාල කර ඊට ICE කුඩු දමා වැසීම හෝ තුවාලය වටා ලයිටරයකින් රත් කිරීම දක්‌වා මේ ක්‍රම ව්‍යාප්ත වී ඇත. ලංකාවේ ප්‍රචලිතව ඇත්තේ දුම් ලෙස ආඝ්‍රාණය කිරීමය. ඇමරිකාවේ මෙන් ඊට සුදුසු උපකරණ මෙරට අවම වුවද තැනේ හැටියට ඇණේ ගහන්න අපේ අය සමත්ය. ඇමරිකාවේ මේවා භාවිත කිරීම පිණිසම විවිධ උපකරණ තිබේ.
ICE භාවිතයට දැඩි ලෙස ඇබ්බැහි වුවහොත් අවුරුදු තුනක්‌ ඇතුළත කනත්තට නොමිලේම ටිකට්‌ එකක්‌ ලැබෙන බව සහතිකය. නොමැරුණත් ජීවත් වන්නේ පිල්ලියක්‌ නැති නම් (ZOMBIE) ලෙසය. ICE භාවිතයෙන් මත් වූ ස්‌වභාවය පැය 6 සිට පැය 24 දක්‌වා පවතියි. එහි කෙටි කාලීන විපාක ලෙස ඔක්‌කාරය, නුරුස්‌සනා බව, ආක්‍රමණශීලීත්වය, ආහාර අරුචිය, සාංකාව, ව්‍යාජ දර්ශන මැවී පෙනීම වැනි බලපෑම් ඇති වේ. හෘද රෝග, පිළිකා තත්ත්ව, වකුගඩුව, අක්‌මාව වැනි විවිධ ඉන්ද්‍රියයන්ට හානි වීම හෝ අක්‍රිය වීම ICE වලට දැඩිව ඇබ්බැහිවූවෙකුට වන දීර්ඝ කාලීන විපාකය.
ICE නිපදවන්නේ සුපුරුදු පරිදි අනෙක්‌ හැම රෝගයක්‌ම ලෝකයට බෙදා හරින ඇමරිකාවේය. ඇමරිකාව ICE නිපදවන අතර, ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන බෙදා හැරීම් මධ්‍යස්‌ථානය මෙක්‌සිකෝවය. ඔවුන් ඒවා මුහුදු මාර්ග හරහා ප්‍රවාහනය කරයි. ලංකාව ගැන කතා කිරීමේදී අනෙක්‌ හැම කුණු ගොඩක්‌ මෙන් ලංකාවට ICE ගෙන්වන්නේ ඉන්දියාවෙන් හා පකිස්‌තානයෙන්ය. ඒ වැඩේ ගානට කරන්නට ඉන්දියාවේ තූත්තුකුඩියෙන් මුහුදු යන බෝට්‌ටුවල සිට අපේ උතුරුකර වෙරළ තීරයෙන් මුහුදු යන අයියලා සමත්ය. සමහරක්‌ බෝට්‌ටුවල පිට පතුලේ රහස්‌ කුටීර ඇත. ඊට අත පෙවිය හැක්‌කේ වතුර යටින් පමණි. ආදම්ගේ පාලම මුහුදු තීරයද ඔවුන්ට මහත් සම්පතකි. ඒ සුදු වන් වැලිතලා අතර, මත්ද්‍රව්‍ය හොයා කාල්ගාන්න සිතන්නේ කවුද? උතුරුකර දූපත් අතර කිලෝමීටර් එකක දෙකක වපරිසයක්‌ ඇති දූපත් බොහෝමයකි. කණ්‌ඩායම් කිහිපයකට එකිනෙකා නොදැක මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම ගජරාමෙට කරගෙන යැමට ඒවා පාරාදීසයකි. ඉන්දියාවෙන්ම සමහර විට මාළුන්ගේ බඩට මත්ද්‍රව්‍ය දමා පැක්‌ කර මෙරටට එවයි. 
ජාවාරම්කරුවන්ට මුහුදු තීරය පසු කළ පසු කරන්නට ඇත්තේ භාරදූර කාර්යයකි. ඒත් එයද අපේ රටේ අයියලාට ඒ හැටි දෙයක්‌ නොවේ. නමුත් රටපුරා බෙදා හැරීමේ කාර්යය අයිති කාන්තා හා ළමා පක්‌ෂයටය. ගුලි කර බැන්ද කොණ්‌ඩයේ සඟවා ගැනීම, කොණ්‌ඩයට අමතරව යෙදූ බොරු කොණ්‌ඩයේ සඟවා ගැනීම, බැටරිය ඉවත් කළ ෆොaන් එකේ, අඩි උස සපත්තුවේ, මාල පෙන්ඩන, කරාබු, බෑන්ගල්, මදය ඉවත් කළ අත් ඔරලෝසුව, පාසල් ටයි පටියේ, බෑගයේ රහස්‌ පොකට්‌වල, පෑන්වල, පොත් කවර තුළ, සපත්තු අඩි, ඇඳුමේ වාටිවල එකී මෙකී නොකී බොහෝ තැන් ඒ සඳහා සුදුසු බව ඔවුහු අත්දැකීමෙන් දනිති. සැකය අවම නිසා අවුරුදු හතරෙ පහේ දරුවන් වුව මීට යොදා ගන්නට ඔවුන් පසුබට වන්නේ නැත. සමහර විට ළමයින්ට මෙම පැකට්‌ ගිල්වා විරේක කරවීමද ඔවුන් අතර ප්‍රචලිතය. අවුරුදු දහයේ දොළහේ ළමුන්ගේ ගුද මාර්ගයේද මේවා සැඟවීමට තරම් තත්ත්වය දරුණු වී ඇත. එවැනිම ළාබාල වයස්‌ සීමාවල ගැහැනු ළමුන්ගේ රහස්‌ තැන්හි හා ගුද මාර්ගද මීට භාවිත වන අවස්‌ථාද නැත්තේම නැත. මෙවැනි අවස්‌ථාවන්ට බොහෝ විට මුහුණ දෙන්නේ වීදි දරුවන් හා පැල්පත් දරුවන්ය.









ICE මේ තරම් ජනප්‍රිය 3 වැනි පංතියේ මිනිසුන් අතර පමණක්‌ නොවන බව අප මතක තබා ගත යුතුය. ඒවා සුපිරි පැළැන්තියේ BEACH PARTY වලට DINNER DANCE වලට NIGHT CLUB ජීවිතයට අත්‍යවශ්‍යය. ඒත් ඔවුන්ට නම් ICE ප්‍රවාහනයට 3 වන පංතියේ මිනිසුන්ට මෙන් මහන්සි විය යුතු නැත. ICE දුර පළාත්වලට ප්‍රවාහනයට දුම්රිය භාවිත වේ. ඔවුන් දුම්රිය වැසිකිළියේ වළ ඇතුළට අත දමා එහි පිට පැත්තේ ICE කැට තදින් අලවයි. ඒත් මේ ක්‍රමය භාවිතා කරන්නේ 3 වන පංතියේ මිනිසුන්ය. සුපිරි පැළැන්තියේ අයට එවැනි පිළිකුල් සහගත ක්‍රියාවල නිරත වීම අනවශ්‍යය. එමෙන්ම තැපැල් කන්තෝරුවක්‌ සේ මත්ද්‍රව්‍ය බෙදා හරින පොදු වැසිකිළි භාරකරුවන්ට, ප්‍රවාහනයට උදවු කරන ත්‍රිරෝද රථ රියෑදුරන්ට, ප්‍රයිවට්‌ බස්‌රථ රියෑදුරන්ට කොමිස්‌ දීමට වන්නේ පහළ පංතියේ මිනිසුන්ට මිස සුපිරි පැළැන්තියේ අයට නොවේ. රෙදි බෝනික්‌කන්, මැටි පිළිම, ළමා සෙල්ලම් බඩු, හඳුන්කූරු පෙට්‌ටි, සුවඳ දුම් කුඩු පෙට්‌ටි, පරණ යකඩ බඩු, වට්‌ටක්‌කා ලොරි, හාල් ගෝනිවල ICE හංගන්නට සුපිරි පැළැන්තියේ අයට අවශ්‍ය වන්නේ නැත. ඔවුන්ට එය හයිබ්‍රිඩ් වාහනයක COOL එකේ කරගත හැකිය. ඔවුන්ට TINA නැතිනම් SPEED යනු පාතාල ලෝකයේ ගෝඩ් ෆාදර්ලාගේ වචනෙන්ම කියනවා නම් සල්ලිකාර පිස්‌සන්ට තවත් එක්‌ ලල් එකක්‌" පමණකි.
ICE වලට 19 වන සියවස තරම් ඈතට දිවෙන දිගු ඉතිහාසයක්‌ ඇත. CRISTAL METH මුලින්ම නිපදවන්නේ 1887 දී ජර්මනියේදීය. 1919 දී CRISTAL METH ජපානය විසින් වැඩි දියුණු කර ඇත. CRISTAL METH ඊළඟට කරළියට එන්නේ II ලෝක යුද සමයේදීය. ඒ නාසි ජර්මනියේ සොල්දාදුවන්ට ඒවා ලබාදීම නිසාය. (මෙසේ ලබා දී ඇත්තේ නූතනයේ භාවිතා වන CRISTAL METH නොවේ) එය ලබාගත් සොල්දාදුවන් ආහාර ජලය හෝ විවේකයක අවශ්‍යතාවක්‌ නැතිව සටන් කර ඇත. (ICE නැති නම් SPEED ශරීරයේ ඇඩි්‍රනලින් ප්‍රතිශතය වැඩි කරයි. ශරීරය විසින් සටනකට සූදානම් වීමට අනතුරකින් ආරක්‌ෂා වීමට අවශ්‍ය ශක්‌තියත් වේගයත් ලබා ගන්නේ ඇඩි්‍රනලින්වලිනි. ICE වලට SPEED කියා කියන්නේද ඒ නිසාය) කෙසේ වුවත් 1939 දී දෙවන ලෝක යුද්ධය ඇරඹී වසර 2 ක්‌ තුනක්‌ ගතවන විට නාසි හමුදාවල යම් පසුබැසීමක්‌ ඇති විය. ඊට හේතුව වූයේ හිට්‌ලර්ගේ SPEEDවල අතුරු ආබාධ ඇතිවීම නිසාය. SPEED ඇති කළ ආක්‍රමණශීලීත්වය නිසා ජර්මන් සොල්දාදුවන් තමාගේ අයම මරා දැමීමටත්, සියදිවිනසා ගැනීමටත්, පෙළඹී ඇත. ඉන්පසු හිට්‌ලර් SPEED භාවිතය තහනම් කර ඇත. එමෙන්ම ජපානයේ KAMIKZE නමැති මරාගෙන මැරෙන ගුවන් හමුදා කණ්‌ඩායම්ද සිය මෙහෙයුම්වලට පෙර SPEED පාවිච්චි කර ඇත. 1950 දී SPEED සාමාන්‍ය ජනතාව අතට පත් වී ඇති අතර, 60 හා 70 දශකය වන විට ලොව පුරා ව්‍යDප්ත වී ඇත.
CRISTAL METH පළමු වරට ලංකාවේදී හමුවන්නේ සති කීපයකට පෙරය. ඒ නිසා කෙනෙකුට සිතෙන්නේ ICE ලංකාවට ආගන්තුක දෙයක්‌ ලෙසය. ඒත් සත්‍යය, ප්‍රබන්ධයට වඩා බොහෝ ඈතය. "මම මේ µSල්ඩ් එකට බැහැලා අවුරුදු 20 ක්‌ විතර වෙනවා. ඒ වෙන කොටත් ලංකාවට ICE ඇවිත්. ඊටත් අවුරුදු කීයකට කලින් ආවාද කියන්න මම දන්නේ නෑ. ඒත් දැන් අවුරුදු 15, 16, ඉඳන් කොල්ලෝ 24, 25 ඉඳන්a කෙල්ලෝ මේවට ඇබ්බැහි වෙලා. ගැහුවොත් ගැහුවම තමයි. ICE නැත්නම් TABLAT එකක්‌වත් ඊළඟට හොයනවා." ඒ ත්‍රිරෝද රථ රියෑදුරකුගේ හඬය. බොහෝ දෙනෙකුගේ මතයට අනුව ලංකාවට ICE ඇවිත් ඇත්තේ 77 විවෘත ආර්ථිකයෙන් පසු පළමුවැනි දශකයේදීය. එනම් 80 ගණන්වලය. එදා මෙදා තුර ලංකාවේ මත්ද්‍රව්‍ය වැටලීම් බොහෝමයක්‌ කර ඇත. ගැටලුව ඇත්තේ ලෝකයේ අති භයානක මත්ද්‍රව්‍ය වූ CRISTAL METH වලට මේ තරම් අඩු අවධානයක්‌ යොමු කළේ ඇයිද යන්නය.ු


අන්තර්ජාලයෙනි




Wednesday, June 14, 2017

100 නිමවූ නිවුන් ආච්චිලාගේ උපන් දිනය .





වසර සියයක කාලයක් ජීවත් වන්නට වරම් ලැබීම පුද්ගලයකු ලබන භාග්‍යකි. තම සිය වන උපන්දිනය පෙර නොවූ පරිදි අමතක නොවන දිනයක් කර ගැනීමට හැකි වීම සැබවින්ම ආශ්චර්යකි. ඒත් එම අවස්ථාව හිමි වන්නේ කීයෙන් කී දෙනාටද? එවැනි නිවුන් සහෝදරියන් දෙදෙනෙක් තම සියවන උපන්දිනය චමත්කාරජනක ඡායාරූප ගනිමින් සැමරූ පුවතක් පසුගිය දිනක අසන්නට ලැබිණි.
බ්‍රසීලයේ ජීවත්වන මාරියා පිග්නටොන් පොන්ටින් සහ පවුලිනා පිග්නටොන් පැන්ඩොල්ෆි නිවුන් සහෝදරියන් දෙදෙනෙකි. පවුලිනා පිග්නටොන්ට දරුවන් හය දෙනෙක්, මුනුපුරු මිනිපිරියන් දහනම දෙනෙක් සහ මුනුපුරු මිනිපිරියන්ගේ දරුවන් දහසය දෙනෙක් ද සිටිති. මාරියා පිග්නටොන්ට දරුවන් පස් දෙනෙක් , මුනුපුරු මිනිපිරියන් දොළොස් දෙනෙක් සහ මුනුපුරු මිනිපිරියන්ගේ දරුවන් හය දෙනෙක් ද සිටිති. මීට වසර ගණනාවක සිට පවුලිනා උදර පිළිකාවකින් සහ හෘද රෝගී තත්ත්වයකින් පීඩා විඳින්නී ය. එහෙත් ඇයගේ සිත ශක්තිමත් ය. මාරියා සෙනෙහස කරුණාව අන්‍යන්ගෙන් බලාපොරොත්තුවන, වැඩි කතාබහක් නොමැති කාන්තාවකි.
පුද්ගල ඡායාරූප ශිල්පිනී කමිලා ලීමා හට පවුලිනා සහ මාරියා යුවළ පිළිබඳ දැන ගන්නට ලැබුණේ අහම්බෙනි. තරුණ පුද්ගලයින්ගේ කලාත්මක ඡායාරූපවලට ප්‍රමුඛස්ථානය දුන්නද ඇය මහලු පුද්ගලයන්ගේ ඡායාරූප ගෑනීමට ද ඇල්මක් දැක්වූවාය. එහෙත් මහලු වියෙහි සිටින පුද්ගලයන්ගේ මානසික මට්ටම සහ රෝගාබාධ හේතුවෙන් කමිලා හට මහලු පුද්ගලයින්ගේ ඡායාරූප ගැනීමට නොහැකි විය.
තම සිතෙහි මහලු කාන්තාවන්ට තිබෙන සෙනෙහසත් තම ඡායාරූපකරණයේ වෙනස්කමක් කීරීමට ඇති කැමැත්තත් හේතුවෙන් ඇය නිවුන් සහෝදරියන්ගේ සියවන උපන්දිනයෙහි ඡායාරූප ගැනීමට තීරණය කළා ය. මැයි මස පහළොස් වන දිනයේ මාරියා සහ පවුලිනා යුවළ රෝස සහ නිල් පැහැති ගවුම්වලින් සැරසී සිටියහ. එම ගවුම්වලට ගැලපෙන කොණ්ඩා මෝස්තර සහ පාවහන්වලින් ඔවුන් හැඩගැන්වීමට ඔවුන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ද කමිලා හට උපකාර කළේ ය. තව ද මෙම ඡායාරූපවලට මෝටර් රථයක්, මල් සහ බැලුන් ද උපයෝගී කර ගත්හ. ඔවුන් එදා හැඩ ගැන්වුණේ විවාහ උත්සවයකට සහභාගී වන තරුණියන් දෙදෙනකු පරිදි ය. මෙම ඡායාරූප ගන්නා අවස්ථාවේ දී කමිලා නිවුන් සහෝදරියන් දෙදෙනාට ආමන්ත්‍රණය කර ඇත්තේ “ මගේ කෙල්ලනේ” යනු‍වෙනි. කොපමණ වයසට ගිය ද ඔවුන් දෙදෙනාගේ ආදරණීය බව ඔවුන්ගේ සිනහවෙන් නිරූපණය වන බව ඡායාරූපවල පැහැදිලි ය.
“ ඔවුන් එදා උපරිම විනෝද‍යෙන් මා සමඟ කාලය ගත කළා. ඔවුන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ලබා දුන් සහයෝගය පිළිබඳ මම ගොඩක් ස්තූතිවන්ත වෙනවා “ යනුවෙන් කමිලා ලීමා ඒ.බී.සී මාධ්‍යට ප්‍රකාශ කළා ය.
“ මෙම ඡායාරූප හරිම සරළයි. ඒ වාගේම වර්ණවත්. ඔවුන් එකිනෙකාට දක්වන සෙනෙහස මම මුලින් ම දුටුවේ පෙර පුහුණුවීම් කරන අතරතුරයි. ඔවුන් එදා ගොඩක් පුදුම වෙලයි හිටියේ” යනුවෙන් කමිලා තම මුහුණු පොතෙහි සඳහන් කර තිබිණි






මදාරා මුදලිගේ






Tuesday, June 13, 2017

ඔන්න කඩනවනම් පොල්.පෝසත් වෙන්න මාර්ගයක්




සමාජයෙන් කොන්කර තිබූ පොල්කැඩීමේ රැකියාව අද හොදම හා වැඩිම ආදායම් ලබන රැකියාව වෙලා.එහි නිරතවූවන් පැය 04 ක කාලයක්තුල උපයන මුදල රුපියල් 2000/.ඉක්මවති.අනතුරුදායක බවනම් සත්‍යයක්ලු
වෙන්නප්පුව මැතිවරණ කොට්ඨාශය තුල වෙසෙන ජනතාවගෙන් වැඩිදෙනා සමාජයේ ඇති පහත්ම රැකියාව පොල් කැඩීමේ රැකියාව ලෙස නම්කළ වකවානුව දැන් නිමාවට පත්ව ඇති අතර අද එම රැකියාව සමාජයේ ඉහළම රැකියාවක් බවට පත්ව ඇති බවත් තමන් පැය 04 ක කාලයක් තුල එනම් වරුවකදී පොල්ගස් 20 කට ගොඩවී ලබාගන්නා මුදල රුපියල් 2000/.කට වැඩි බවත් එම පිරිස් පෙන්වා දෙති.
පොල් කැඩීමේ රැකියාවට එදා යොමුව තිබූ පිරිස් කෙකිවලින් එම කටයුතු සිදුකළද අද එම කටයුතු සිදු නොවේ.ඒ සදහා වැඩිම පිරිසක් යොමුවී තිබුනේ ඉන්දියාවේ සිට දිවයිනට පැමිණ සිටි ද්‍රවිඩ ජාතිකයන්ය.ඔවුන් එම කටයුතු ඉතාමත්ම කාර්යක්ෂම කළ අතර පොල් කැඩීමට අයකලේද ඉතාම සුලු මුදලකි.
අදවනවිට එම පිරිස් නැති අතර කෙකිවලින් පොල් කැඩීම ද්‍රවිඩයින් හා සමානව සිදුකිරීමට අපේ අයට නොහැකිවූයේ එම ප්‍රායෝගික දැනුම උපයෝගිකර ගත නොහැකිවීමත් එම කෙකි නිසි ලෙස පිළියෙල කර ගැන්මට අපේ අයට හැකියාවක් නොමැතිකමත් හේතුවෙනි.පොල් වගාකිරීමේ මණ්ඩලය පවා පොල්කැඩීමට නානා උපකරණ භාවිතා කළත් සාර්ථක ප්‍රතිඵල ලබාගත නොහැකිවූ අතර කෙකිවලින් පොල් කැඩීම පුහුණු කලද එයද අඩාලවී ගියේ එම කෙකි සොයා ගැනීමේ දුෂ්කරතා සහ ඒවා පදම් කර ගැන්මට හැකියාවක් නොමැතිකම හේතුවෙනි.
කෙකිවලින් පොල් කැඩීම වෙනුවට වෙන්නප්පුව ආසනයට අයත් කිරිමැටියාන ලුණුවිල හා අවට පිරිස් ගස්නැග පොල් කැඩීමට හුරුපුරුදුවූ අතර අද ඔවුනට උණු කැවුම් ලෙස ඉල්ලුමක් තිබේ.එක ගසකට ඔවුන් රුපියල් 50.60 ත් අතර මුදලක් අයකලද ඒ මුදලටවත් පොල් කඩාගන්නට ඔවුන් සොයාගැන්ම දුෂ්කරය.ඔවුන් සාමාන්‍යයෙන් උදය වරුවේ පමණක් එම කටයුතු සිදුකර සවස විශ්‍රාමසුවයෙන් පසුවන අතර උදයවරුවේ ගස් 40 කට පමණ ගොඩවී රුපියල් 2000/. ක මුදලක් සොයා ගනිති.
ගස්නැග පොල්කැඩීමේදී ඉඩම්හිමියාට විශාල මුදලක් වැයවන නමුත් පොල්ගසේ වියළි අතු කඩා ගස පිරිසිදු කිරීම හා නියමිත පොල්ගෙඩිය පහසුවෙන් තෝරාබේරා කැඩීමට ඇති හැකියාව නිසා ගස්වල පලදාව ඉහලයන නමුත් කෙකිවලින් කැඩීමේදී ඔවුන් අයකරන ගාස්තුව අඩුවුවද ගසට ලැබෙන ඉහත සාත්තු කිසිවක් නොලැබෙනු ඇත.
කෙසේ වෙතත් ඔවුනට ඇති විශාල ඉල්ලුමත් ඔවුන්ගෙන් වන උපරිම සේවාවත් හා රැකියා විරහිතවසිටින තරුණ පිරිස්වල ප්‍රමාණය ඉහළ යමින් ඇති නිසා රජය මැදිහත්ව මෙම රැකියාව ගැන ජනතාව දැනුවත් කර පුහුණුවක් ලබාදී මෙය පහත් රැකියාවක් යයි සමාජය තුල ඇති වැරදි මතයට තිත තැබීම අගනා පියවරක් බවද ජනතාව පෙන්වා දෙති.
සටහන සහ ඡායාරූපය
වෙන්නප්පුව විශේෂ සුනිල් ප්‍රනාන්දුපුල්ලේ

Saturday, May 27, 2017

දරුවන් විස්සක් දැයට පිදූ මව්පිය යුවළක්


දරු ප්‍රසූතියකට හෝ රෝහලකට නොගිය, දරුවන් විසි දෙනකු බිහිකළ, අදටත් හොඳ ශරීර සෞඛ්‍ය සම්පන්නව ආදරයෙන් ජීවත්වන ආදර්ශමත් යුවළක් පිළිබඳ පුවතක් ගලේවෙල බඹරගස්වැව කටුපොත ගම්මානයෙන් වාර්තා විය. 

පසුගිය 14 වැනි ඉරිදාට යෙදී තිබූ අම්මාවරුන්ගේ දිනයදා මේ වාසනාවන්ත යුවළ පිළිබඳව අපට තොරතුරු ලැබුණේ පට්ටිවෙල ග්‍රාම නිලධාරී නිමල්සිරි රෝහණ මහතා මගින් ගලේවෙල ප්‍රාදේශීය සභාවේ හිටපු මන්ත්‍රීවරයකු වූ දුමින්ද බණ්ඩාරනායක මහතාගෙනි.
ඒ අනුව අප මේ අපූරු යුවළ හා දරුවන් සොයා කටුපොත ගම්මානය බලා ගියෙමු. අප එම නිවසට යනවිට ඈතින්ම දර්ශනය වූයේ බුලත් තට්ටුවක් ළඟ තබාගෙන විටක් හපන්නට සූදානම් වෙන යුවළයි. ග්‍රාම නිලධාරී නිමල්සිරි මහතා ඈත සිටම අපව දැනුම්වත් කළේ “මේ ඉන්නේ ඔය ජෝඩුව. හරියට කුරුල්ලයි කිරිල්ලියි වගේ” එකට ඉන්නේ යැයි කියමිණි.

බුලත් තට්ටුව පසෙකින් තැබූ මව අප ඉදිරියට පැමිණ වඩාත් සමීප වී “කව්දෑ මේ හරියට ඇහැ පේන්නේ නෑ. අඳුරාගන්ඩ අමාරුයි” මඳක් ග්‍රාම නිලධාරීවරයාට කිට්ටු වෙමින් ඇසුවාය. “හප්පේ දෙයියෝ ඇඳින ගත්තා මොකද අප්පේ මේ හදිස්සියේ” මෙම මව සිනහවී ඉතාම  ස්නෙහයෙන් ග්‍රාම නිලධාරීවරයා පිළිගෙන රෝද පුටුව මත ඉන්න සැමියා දෙසට හැරී “ඒයි මේ ග්‍රාමසේවක මහත්තයා” යැයි කීවාය. 

සැමියාද “ආයුබෝවන්ඩ ඕං අප්පේ මේ ගොං නාම්බෙක් ඇනලා දැන් එකතැන්වුණානේ මොකෑ ඉතින් කොරන්නේ” යැයි පියා ග්‍රාම නිලධාරී මහතාට කීවේ හැඳුණුම්කම වර්ධනය වෙන ආකාරයටයි.

අප මේ නිවසට ගොඩවී විනාඩි කීපයක් ගතවෙද්දී සිහින් වර්ෂාවක් ඇද වැටෙන්නට විය. මේ ආදරණීය අම්මා එළියට පැමිණ ඇයගේ නිවස වටේ සිටින දරු මුණුබුරන් තෙමෙනවාදැයි බලන්නැයි සිය සැමියාට කියන්නට වූවාය.

මෙම නිවසට ඇතුළුවන බිත්තිය ඉදිරිපිට විශාල බැනරයක කුඩා දරුවකු මුහුණේ හොවාගෙන සිටින මවකගේ චිත්‍රයක් සහිත “ආදරයේ උල්පත අම්මා” යනුවෙන් සටහන් කැර එල්ලා තිබෙනු දැක ගැනීමට හැකිවිය.

ඒ අප සොයා ගිය මවයි. ඇය නමින් එච්.ඒ. රොසලින් නෝනායි. ඇය දැනට 78 වැනි වියේ පසුවන්නීය. ඇයගේ ආදරණීය සැමියා, ජී. ජිනදාස අසූඅට වියෙහි පසුවෙයි. ඔවුන් දෙදෙනා එක්ව මෙළොවට දරුවන් 20 දෙනෙකු දායාද කළ අපූරු ආදර්ශමත් යුවළකි.
අප මේ ආදරණීය මවගෙන් අතීතය පිළිබඳවත් වර්තමානය පිළිබඳවත් විමසීමක් කළෙමු. එච්.ඒ. රොසලින් නෝනා (78) මෙසේ පැවසුවාය.

“මම කසාද බැන්දෙ 1956 දෙසැම්බර් 13 වැනිදා. 58 අවුරුද්දෙ තමයි මගේ ලොකුදුව ලැබුණේ. ඊට පස්සේ ඉතින් අවුරුදු පතා දරුවෝ ලැබුණා. විසි වැනි පුතා ලැබුණේ 1982 ජනවාරි 27 වැනිදා. ළමයි ඔක්කොමලාගේ උපන්දින දැන් මට මතක නෑ. හැබැයි මුල අග හොඳට මතකයි.”

“මේ දරුවන්ට මාස 10 ක් 11 ක් වෙනකල් කිරි දුන්නා. එතකොට අනෙක් දරුවා ලැබෙන්ඩ එනවා. එතකොට කැඳවලට බත්වලට දරුවන් හුරු කරනවා. ඒ කාලේ කන්ඩ බොන්ඩ හරි හිඟයි” හරි අමාරුවෙන් තමයි තාත්තා මේ දරුවෝ ජීවත් කෙරෙව්වේ. 

තාත්තා මොළගොඩ පොල් වත්තෙ මුරකරනවා. පොල් කඩනවා, පොල්ලෙලි ගහනවා, කුලී වැඩ කරනවා “ගොවිතැන් කරනවා, කුරහන් වපුරලා ගෝනි ගණන් ගෙදර අදිනවා. මම ඉතින් ඒවා කොට කොටා දරුවන්ට කන්ඩ දුන්නා. කොහොම හරි එයාලා ටික ටික ලොකු වෙනකොට ඉතින් නංගිලා මල්ලිලා බලාගන්වා හැබැයි මගේ දරුවෝ ඔක්කොම පුදුමාකාර බැඳීමකින් ඉන්නේ. අපි දෙන්නටත් ඒ වගේම ආදරෙයි. මම කියන්නේ මගේ දරුවෝ බුදුන් දැක නිවන් දැකපන් කියලා”

මගේ මෙයාට සතියට වත්තෙන් ලැබෙන්නේ රුපියල් අටයි. ඒ කාලේ ඉතින් ඒකෙන් තමයි අපි මේ දරුවෝ හැදුවේ. එදා අපි දෙන්නා දුකක් සතුටක් කරගෙන තමයි ජීවත් උණේ.

“අපි ඉස්පිරිතාලයක නැවතුණු කාලයක්වත් මතක නෑ. මේ දරුවෝ ඔක්කොම බිම තිබ්බේ. “නෝනි උන්දෑ” ඒ කියන්නේ ගමේ හිටපු වින්නඹු අම්මා. උන්දෑ මැරුණා. නිවන් දැකපන් අප්පා උන්දෑ. තාත්තාත් මමත් පැරසිටමෝල් පෙත්තක් බීපු කාලයක් මතක නෑ. දැන් ඉතින් ඩිංගක් මට ඇස්දෙක පේනවා අඩුයි. ඒත් ඉතින් වැඩ ටික කරගෙන අපි සතුටින් ඉන්නවා.


මම දරුවන්ට වගේම අදටත් තාත්තට හරිම ආදරෙයි. මේ ළගදි අපේ ළමයි ගණන් හදලා බැලුවා. දරු මුණුබුරන් කීයක් ඉන්නවද කියලා. 78 ක් ඉන්නවා කියලා තමයි කිව්වේ. මම මේ හැමෝටම ආදරෙයි. ඒ අයත් ඒ වගේම තමයි. දරු සම්පතට ගහන්ඩ සම්පතක් නැහැනේ?


“ඔය මේ කාලයේ ප්‍රවෘත්තිවලට පෙන්වන අම්මලා ගැන නම් මතක් කරන්ඩවත් එපා. දැන් මේ ඇහැක් නොපෙනී සිටියත් දරුවෙක් ගෙනත් දුන්නොත් මම හදනවා. ඔය දරුවන්ට කරන අපරාධ සිද්දි ඇහෙනකොටත් මට විඳින්ඩ බෑ ඕං”

“අපේ අම්මට දරුවෝ හත් දෙනයි. අපේ පුංචි අම්මට දරුවෝ 13 දෙනයි. මම තමයි විස්සක් හැදුවේ. මම හිතාගෙන හිටියේ විසි හතරක් හදන්ඩ. එක දවසක් දොස්තර මහත්තයෙක් කිව්වා දැන් ශරීරය හොඳ නෑ. 20 න් තවත්වමු නේද කියලා.

මට පුතාලා දහතුන්දෙනයි දුවලා හත් දෙනයි තමයි ලැබුණේ. අපේ පවුලේ පිරිමි වැඩියි. මට ලොකුම සතුට එක දරුවෙක්වත් අපිට උඹ කියලවත් කතා කරලා නෑ. මොනවා උනත් අපිහරි වාසනාවන්තයි කියලා හිතෙනවා අප්පා”

පසුව අප මේ ආඩම්බර තාත්තා වූ ජී. ජිනදාස මහතා දෙසට හැරී ඔහුගේ අදහස් විමසුවෙමු. මීට මාස කීපයකට පෙර ගෙදර ඇති කරන ගොන් වස්සකු බඳින්නට ගොස් ලණුව පැටැලැවී වැටී ගොනාගේ අඟ වැදී පාදයේ ආබාධයකට ලක්ව රෝද පුටුවටවී සිටින 88 හැවිරිදි මෙම පියා ගැන අපටද ආඩම්බරයක් ඇතිවූයේ තවත් තරුණයකුගේ පෙනුමෙන් සිටින නිසාවෙති.




“මම ඒකාලේ එකක් නෙමෙයි කළේ. කුලී කෙරුවා, පොල් කැඩුවා, පොල්ලෙලි ගැහුවා, ගොවිතැන් කෙරුවා, කැත්තෙ උදැල්ලේ වැඩ කෙරුවා. පඩියත් අඩුයි. හැබැයි දැන්වගේ නෙවෙයි ඒ කාලේ ලේසියි ජීවත් වෙන්ඩ. දරුවො ගොඩක් හිටියා කියලා මට කරදරයක් උණේ නැහැ.

මම ජීවිතයේ එක දවසක්වත් ඉස්පිරිතාලයක නැවතිලා බෙහෙතක් අරගෙන නැහැ.

අපේ පරම්පරාවේ ගොඩක් අය වයසට ගියත් හොඳට ශක්තිමත්ව ඉඳලා තමයි මැරෙන්නේ. මට දැන් අවුරුදු 88 ක් වෙනවා. තවම හරියට කොණ්ඬේ රැවුල පැහිලා නෑ. දත් වැටිලා නෑ. තවමත් හොඳට පුවක් හපලා කනවා. මට මේ හරකා ඇන්නේ නැත්නම් තවමත් හොඳට වැඩ කරනවා. දැන් මේ මාස 06 ක් තමයි එක තැන්වෙලා. ඒකත් ඉක්මනට සනීප වෙයි.

මට මෙයාව හොයලා දුන්නේ මගේ දෙමාපියෝ. එතකොට මට අවුරුදු විසි තුනයි. අපි හොඳට මඟුල් කාලා ගෙනාවේ. මෙයා කාර් එකක එක්ක ඇවිල්ලා පාර නැති නිසා පයින් තමයි ආවේ. අපි දෙන්නා කසාද බැඳපු දවසේ ඉඳලා හොඳට ඉන්නවා. අදටත් අපි දෙන්නා බැන්ද දවස වගේ සතුටින් තමයි ඉන්නේ. දරුවෝ ඔක්කොම එකට එකතුවෙනවා හරි අඩුයි. කොහොමහරි මම ළගදි ඔක්කොමලා එකතු කරන්න හිතාගෙන ඉන්නේ දරු පැටවුන් එක්ක.

ළමයි කීප දෙනෙක් අපේ මේ මහ ගෙදර වටේට ගෙවල් හදාගෙන ඔය ගොවිතැනක් බතක් කොරාගෙන පාඩුවේ ජීවත් වෙනවා. තවත් කීප දෙනෙක් ඔය එක එක පළාත්වලට දීග දීලා දරු මල්ලො හදාගෙන ඒ අය ජීවත් වෙනවා. අපි දෙන්නයි බැඳපු නැති එක දුවක් ඉන්නවා එයයි මහගෙදර ඉන්නවා. මේ හැමෝම එයාලට පුළුවන් විදියට අපිට බලනවා” 

අප මේ නිවසට එද්දී මේ දෙමාපියන්ගේ දරුවන් කීප දෙනකු හමු වූ අතර බාලම දරුවා එනම් බඩ පිස්සා විසිවැනි දරුවා සමඟ කතා කළෙමු. ඔහු නමින් ජී.නිහාල් (32)

“ඇත්තටම මම හරිම ආඩම්බරයෙන් ඉන්නේ. මොකද අපේ පවුලේ බාලයා මම. හැමෝම මට ගොඩක් ආදරෙයි. අදටත් ඒ ආදරය මම බුක්ති විඳිනවා. ඊට වඩා සතුටක් මට නෑ. අම්මයි තාත්තයි හැමෝටම ආදරෙයි. ඉතින් ඒ හැමෝම එකතුවෙලා මට ආදරෙයි. මොකද මම පවුලේ බාලයා නිසා”


“අපි කවදාවත් අපේ දෙමාපියන්ට දුකක් දෙන්නේ නැහැ. නිතර නිතර අපි සොයා බලනවා. අම්මලා වගේ විශාල දරු පිරිසක් නම් අපිට හදන්න ආසාවක් තිබුණත් දැන් පවතින ආර්ථිකයත් එක්ක අපිට ඒක කරන්න බෑ. අපි පුංචි කාලේ කුරක්කන් රොටි, හැලප කාලා ඉස්කොලේ ගියාට දැන් බැහැ. සපත්තු, හරි හැටි ඇඳුම් නැතිව එදා පාසල් ගියාට දැන් එහෙම අමාරුයි. මොකද අපි හැමෝම ඉන්නේ ආර්ථික දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ”

මේ ආදරණීය දෙමාපියන් දැකබලා ගන්නට උනන්දුවක් දක්වන අය වෙතොත් ඔවුන්ගේ ලිපිනය මෙයයි. ජී. ජිනදාස, කටුපොත, බඹරගස්වැව, ගලේවෙල. 
සටහන / ඡායාරූප : දඹුල්ල කාංචන කුමාර ආරියදාස




Friday, March 31, 2017

ශිෂ්‍යත්වය










පටවා කළුගලක් සමනලයකුගෙ පිටේ
දෙයි පුහුණුවක් ඉගිලෙන්නට හැටට හැටේ
බසයක් තුළම බත් අහුරක් ඔබා කටේ
ටියුෂන් යද්දි මල් පරවී බිමට වැටේ!

ලොකු පාසලක් ලොකුකම පෙන්වනු පිණිස
හිමි වී ජයෙන් ජය වෙන්නට හෙට දවස
සංසිඳුවන්න මවුපිය සිප්නැණ පවස
පොඩි දරුවන්ගෙ පොර පිටියක් වෙයි නිවෙස!

හැකිනම් දෙසීයම අරගන්නට ලකුණු
දිව රෑ දෙකේ මල්පොඩි හඬවයි පිපුණු
වනපෙත තුරුඋයන් දැක මල්පල පිරුණු
පිට පාරෙන් දුවයි විලසින් වෙඩි වැදුණු

කැල නැත මතකයේවත් නෑ හිත මිතුරු
අරගෙන සරුංගල් නොහදයි උණ පතුරු
අස්වනු විභාගෙන් නෙළුවොත් ලෙස සොඳුරු
පාරක දෙපා නවතිනවද මල් ඇතිරු




Top

සාමය උදාවන ගාසා තීරය

  යුද්ධය  යනු මහා පරිමාණයෙන් ඇතිවන දරුණු ගැටුම් වේ. යුද්ධය; ඉතිහාසය පුරා අතිවූ ගෝත්‍රික ගැටුම් වල සිට නගර, රාජ්‍යයන් හා අධිරාජ්‍යයන් අතර ඇති...

Popular