මම නුඹේ පියා ය

 

මහලු වුව ජීවිතය?

අය කොටස පරදවා

වැය කොටස හිස ඔසවා

දූගේ ටියුෂන්වලට

පුතුගේ පාසල් වියදමට...
 

යහමින් කුස පුරවා ද?

කසී සළු ඇඟ දවටා ද?
 

ණයකරුගේ ගිණුම් පොතට

පඩි පත ම යට වෙලා...

කුලී වැඩ කොටස

අත පයට පවරලා...

පුතුනි, මම නුඹේ පියා ය

දැන් ඉතින් මහලු වී

අතපයට වාරුවක් නොමැති ව

තව ම හරි හරියට

මහා පොළවට ඔට්ටු වෙමි...
 

නුඹලා;

වැඩි වැඩිහිටියන් ව

ජීවිතය ගැටගසන තුරු

කසාවත

පුංචි සන්දියෙ දුවල පැනලා

ලන්ද බඩවැටියේ

ගඩා ගෙඩි කා ඇවිද නැටූ හැටි

ඕවිටක් ගානේ,

කුරුලු ගීයට බටනළා හඬ

මුසුකළා මම ආදරෙන්

ඇරී පාසල් සවස් යාමයෙ

ගත කලා සෙල්ලමෙන් නිතරම,

පුංචි සිවුරෙන් දෙවුර වහගෙන

බෝ සෙවණ යට භාවනාවේ

යෙදී උන්නත් මගේ  අම්මේ

ඒව සිහිවෙන විට දුකයි ,

සෙල්ලමට සිත දුව ගියත් මගෙ

එහෙත් මගෙ දුක තුනී වෙනවා

හතර වරිගෙ ම නිවන් දක්නා

බවක් එදා අම්මා කී නිසා.

නුඹ නැති ළමා දිනයක් කුමට ද?

කුස්සියෙ වැල් පොටේ දුම් කෑ සුදු ගවුම

ඉකිබිඳ හඩයි දැනිලා ඔබ නැති අරුම

තනිවුණ පොත් මිටිය මුල්ලක ඇත තවම

හීනෙන් පෙනෙනවාද? නංගියෙ මේ සැවොම

බෝ වසරක් පිරෙයි නුඹ ගොස් බංගලාව ට

කුස්සියෙ වලං ගොඩ හිනැහෙයි ඔච්චම ට

දැලිකුණු ගත දරන් නුඹ වැඩ කරන විට

සුදු මුදු දෑත රිදුණි ද? කරගැටවල ට

සියොතුන් ගී ගයයි දොරකඩ ඇටඹ ගසේ

වනමල් හිනැහුනා අවිහිංසකව මෙසේ

මෙහෙකාරියක් විලසින් දිවි ගෙවන මෙසේ

නුඹ නැති ළමා දින අපි සමරමුද? කෙසේ

මුකුලිත වේය අකලට මේ මල් කැකුළු

නැත වියැකුණේ ලක් මවගේ දුක් කඳුළු

මුදවා ඔවුන් බැඳ ඇති යදමින් එකළු

එළඹුන ළමා දින වගුරමු තුටු කඳුළු

තනිකම

වදා දූ පුතුන් කැළ
හදා උස් මහත් කර
කල වයස පැමිණි කල
දීග දී සියලු දෙන

බලා මුනුබුරන් කැළ
විසිර ගිය කැදලි වෙත

තනි වුනෙමි මහගෙදර
ඔබෙ පියතුමා සමඟ

මහළු වී දිරා ගිය කය
පැමිණියා යන්න අවසන
ඔහු මගෙන් වෙන්වුණේ
යළිත් නොඑන ලෙසට

නිදන විට රෑ කලට
යහන වෙත යැවෙන විට
නෙත ගැටෙන රුවයි ඔබෙ
ඇත්තෙ තනිකමට අද

එකම අරමුණක්...

මා රැකියාවට ගොසින්

ආපසු එනතුරා

නුඹ බලා සිටියා එදා

නුඹෙ පුංචි සන්දියේ

මා කිසිවක් ගෙන එතැයි

අපේක්ෂාවෙන්...

එලෙසින් ම

නුඹ එනතුරා

මමද බලා සිටින්නෙමි මෙදා

මගෙ සැඳෑ දිවියේ

නුඹ සුවෙන් එතැයි යන