ආගම

කෝවිල බිඳදා පන්සල හැදුනට

බුදුරැස් නැත එහි විහිදෙන්නේ

පන්සල බිඳදා කෝවිල හැදුවත්

නැත දෙවියෝ එහි වැඩ ඉන්නේ

ආගම් නාමෙන් රැවටුණු මිනිසුනි

මුලා නොවී ඇස් ඇරපන්නේ

සාමය සමඟිය ඇති තැන පමණයි

දෙවිවරු බුදුවරු වැඩ ඉන්නේ

බුදුන් පුදන්නට මල් සුපිපෙනවා

දෙව් මැදුරේ මිදුලේ මල් පඳුරේ

සත සිත නිවෙනා බණක් ඇසේවා

සිව් සත සනහා මිනිසුන්ගේ

තත්ත්වය

තත්ත්වය රැකිය යුතු බව හැම තැනම කියයි අපමණ වෙහෙස ගෙන රැකුමට කරුණු සොයයි එය රකිනවා නම් කිසිවෙක් නොමඟ නොයයි නැති තත්ත්වයක් ගෙන සමහරු ඉහළ ගියයි යුතුකම ගුණදහම දිවියට වැද ගත්වේ පොදුජන මෙහෙය සලකන වැඩ අග පත්වේ නිවැරදි ගමන් මඟ ගිය හොත් රස වත්වේ රැකෙනව නියති හිත හොඳ පිරිසගෙ තත්ත්වේ

වැස්ස....

මේ කුළු අහසට වඩින්න
 විදුලිය රේඛා ඇදෙන්න 
හීගතු සුළඟක් ඇවිදින් 
හෙමිහිට ගතවට වෙලෙන්න

 රෙදි වේලල අරන් තියා 
අම්මා දර, දිය, වී ටික. 
සේරෝමත් ගෙට අරගන 
අගු පිලේම බල ඉන්නෙ 

 ගොළු වී ගිය විහඟ ගීත 
යළි අපෙ සවනට ඇසෙන්න 
තුරුළිය නව දලු මල් ලා 
පරිසරයම හැඩ කරන්න 

 ඇළ,දොළ ගංගා ගලන්න 
වතුපිටි සරුසාර වෙන්න 
සිවුපා සතුනට දිය බී 
සතුටින් එහෙ මෙහෙ සරන්න 

 මින් රළ සතුටින් දියඹේ 
පීනායන යුරු බලන්න 
වියළී ඉරි තැළුණ බිමෙන් 
ළා නිල් තණපත් නැගෙන්න 

 පෙම්වත් වැස්සක් වසින්න 
හනි හනිකට හනි හනිකට

මම නුඹේ පියා ය

 

මහලු වුව ජීවිතය?

අය කොටස පරදවා

වැය කොටස හිස ඔසවා

දූගේ ටියුෂන්වලට

පුතුගේ පාසල් වියදමට...
 

යහමින් කුස පුරවා ද?

කසී සළු ඇඟ දවටා ද?
 

ණයකරුගේ ගිණුම් පොතට

පඩි පත ම යට වෙලා...

කුලී වැඩ කොටස

අත පයට පවරලා...

පුතුනි, මම නුඹේ පියා ය

දැන් ඉතින් මහලු වී

අතපයට වාරුවක් නොමැති ව

තව ම හරි හරියට

මහා පොළවට ඔට්ටු වෙමි...
 

නුඹලා;

වැඩි වැඩිහිටියන් ව

ජීවිතය ගැටගසන තුරු

කසාවත

පුංචි සන්දියෙ දුවල පැනලා

ලන්ද බඩවැටියේ

ගඩා ගෙඩි කා ඇවිද නැටූ හැටි

ඕවිටක් ගානේ,

කුරුලු ගීයට බටනළා හඬ

මුසුකළා මම ආදරෙන්

ඇරී පාසල් සවස් යාමයෙ

ගත කලා සෙල්ලමෙන් නිතරම,

පුංචි සිවුරෙන් දෙවුර වහගෙන

බෝ සෙවණ යට භාවනාවේ

යෙදී උන්නත් මගේ  අම්මේ

ඒව සිහිවෙන විට දුකයි ,

සෙල්ලමට සිත දුව ගියත් මගෙ

එහෙත් මගෙ දුක තුනී වෙනවා

හතර වරිගෙ ම නිවන් දක්නා

බවක් එදා අම්මා කී නිසා.